Chapter 9

Harry pov

You tell all the boys "No"

Makes you feel good, yeah.

I know you're out of my league

But that won't scare me away, oh, no

You've carried on so long,

You couldn't stop if you tried it.

You've built your wall so high

That no one could climb it,

But I'm gonna try.

Would you let me see beneath your beautiful?

Would you let me see beneath your perfect?

Take it off now, girl, take it off now, girl

I wanna see inside

Would you let me see beneath your beautiful tonight?

Opierałem się o fortepian patrząc na nią ponieważ skoncentrowała się na melodii, którą grała. Zdziwiłem się jak Lily z łatwością radzi sobie z grą na instrumencie. Mieliśmy wymyślić muzykę a ona właśnie to zrobiła. I to jak. Wyglądała naprawdę słodko kiedy tak była skoncentrowana. Wysunęła swój język na usta, gdybym nie był zajęty śpiewaniem na pewno zachichotałbym. Dziewczyna obawiała się śpiewania przede mną tak jak i ja przed nią.

You let all the girls go

Makes you feel good, don't it?

Behind your Broadway show

I heard a boy say, "Please, don't hurt me"

You've carried on so long

You couldn't stop if you tried it.

You've built your wall so high

That no one could climb it.

But I'm gonna try

Kiedy skończyliśmy ostatni wers popatrzyliśmy na siebie i kiwnęliśmy do siebie nawzajem by dać znak, żeby wejść razem do refrenu. Kiedy zaczęliśmy refren, usiadłem przy niej tak jak zrobiłem to wczoraj w sali prób.

Would you let me see beneath your beautiful?
Would you let me see beneath your perfect?
Take it off now, boy, take it off now, boy
I wanna see inside
Would you let me see beneath your beautiful tonight, oh, tonight?

Po końcu refrenu Lily podała mi kartkę na której był napisany dalszy tekst.

See beneath, see beneath,

I...

Tonight

I...

I'm gonna climb on top your ivory tower

I'll hold your hand and then we'll jump right out

We'll be falling, falling but that's OK

'Cause I'll be right here

I just wanna know

Would you let me see beneath your beautiful?

Would you let me see beneath your perfect?

Take it off now, girl, take it off now, girl (take it off now, boy,take it off now, boy)

'Cause I wanna see inside

Would you let me see beneath your beautiful tonight, oh, oh, oh, tonight?

See beneath your beautiful, oh, tonight.

We ain't perfect, we ain't perfect, no.

Would you let me see beneath your beautiful tonight?

Na końcu obydwoje ciężko oddychaliśmy ze względu na wysokie dźwięki. Lily wyciszyła powoli dźwięki podczas grania i odsunęła ręce od klawiszy. Dźwięk jaki wypełniał w tym czasie pomieszczenie to tylko i wyłącznie dźwięk naszych oddechów. Nie zdawałem sobie sprawy z tego jak blisko siebie jesteśmy aż do czasu kiedy poczułem jej oddech na moich wargach. Przybliżałem się do niej powoli tak jakbym nie miał kontroli nad swoim ciałem. Dziewczyna również pochylała się do przodu, a więc nie przeszkadzało jej to co robię. W końcu nasze wargi się złączyły. Wyciągnąłem swoją lewą rękę i położyłem ją na biodrze Lily, a jej prawa ręka sięgnęła mojego policzka. Pocałunek był miękki, wolny i przyjemny, pełen namiętności. To dziwne jak na kogoś kto zna się tylko tydzień, ale to nie było ważne. W tym momencie byliśmy całkowicie w sobie zatraceni.

Pocałunek szybko stał się zacieklejszy i szybszy. Lekko zjechałem ręką z jej biodra i postawiłem ją na jej udzie. Dziewczyna wzięła rękę z mojego policzka i usiadła na moich udach nie przerywając pocałunku.

Lily pov

Siedziałam ukradkiem na nim a moje ręce błądziły po jego rozburzonych lokach podczas gdy jego spoczywały na moich pośladkach. Nasz pocałunek był łagodny lecz kiedy lekko szarpnęłam chłopaka, ten pogłębił go i ogrzał. Nie mogłam uwierzyć, że to się dzieje. Ostatnimi czasy nie byłam na nic gotowa, byłam odizolowana od innych ludzi. Odkąd moja matka zaczęła tak strasznie ranić i okłamywać mojego ojca, zdałam sobie sprawę, że nie mogę zaufać nikomu i nigdy. Aby więc być dzielnym intymnie z kimś nie byłam gotowa, intymny moment z kimś kogo znam tydzień był naprawdę nie w moim stylu, jedyne co mogłam zrobić w tym momencie to po prostu zejść z kolan Harry'ego.

-Lily... poczekaj! Gdzie idziesz? Zrobiłem coś złego? - zapytał cicho. Miał zmartwioną minę przy mojej nagłej zmianie emocji, ale nie mogłam zrobić nic innego; ledwie go znałam.

-Przepraszam Harry. - powiedziałam zbierając w tym czasie swoje rzeczy i ruszyłam w stronę drzwi. Po otwarciu drzwi obróciłam się ostatecznie do tyłu. Siedział na krześle od fortepianu ze smutnymi oczami wpatrując się we mnie ze zmieszaniem. Natychmiast poczułam się winna za to co zrobiłam, ale taka moja natura, nie znam go do tego stopnia by przejść z nim w sfery intymne.

-Nie zrobiłeś nic złego – powiedziałam cicho i zamknęłam drzwi

Następny rozdział we wtorek lub w środę z powodu mojej nieobecności.